ای آسمانیان که زمین جایتان نبود

مانده است خاطرات شما لای دفترم

باشد حرام شیر حلالی که خورده ام

روزی اگر ز خون شما ساده بگذرم

شاعر: نمیدونم ...

هفته ی دفاع مقدس مهنا ...

واینکه یاد ِ آن ایام ِ ناب در یک هفته نمی گنجد ...

لاحول و لا قوة الا بالله العلى العظیم ...  

« اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرج المهدی بحقهم  اجمعین »

  « فتوکل علی الله ان الله یحب المتوکلین»

( دلانه های دایی جونم ِ بی خبر سرقتش کردم ... اوه اوه یک سرقت ادبی ...

حقیقتش نمیدونم دلانه های خودشونه یا ...

ولی اینو خوب میدونم حال ِ حالِ حال ِ درونش همیشه اینطوریاست )

شهدا ...

تقدیربرما چنین رقم خورد ...

شما بروید عاشقانه و عارفانه ...وما بمانیم غریبانه و درد مندانه ...

ماجرای غم انگیز ما را بایستی از خاکریز های جزیره ی مجنون و شلمچه پرسید ...

و از پای خسته ی رزمندگان ...

و از ـــــــــ ســــکــــوت مغموم ِ نگاه ِ یک بسیجی ــــــــــ

خاطرات ناگفته ی مارا باید از جبهه های غرب شنید ...

و از ارتفاعات ماروت و گرده رش ودیشن ...

قصه ی جاماندن مارا بایستی از پادگان کرخه و پلاژ پرسید ...

و از محفل گرم سجاده و تسبیح و از خلوت های شبانه ...

و از حرکت بی صدای اشک برگونه ی یک جامانده ...

راز سکوت ما را باید از غروب های اروند گفت تا دانست ...

و با آسمان ابری کارون و شبهای پر رمز و راز خرمشهر ...

وبا مرغی که به ناچار برای نخل های سوخته نغمه سرایی می کند ...

درود بر شما که یک قدم تا خدا را برایم امضا کرده اید ...

چه زود سالها می گذرد و من فراموش می کنم ...

این روزها آنقدر در پیچ و خم زندگی گم شده ام که فراموش کرده ام ...

روزهایتان فدای روزهای ما شد ...

شما همان دلاوران دیروزید که امروز این چنین غریب مانده اید ...

واین منم ...

که در مسیر فراموشی قدم میزنم ...