ــــ وقت ِ دلبری ــــ - کمی درنگ بایدم ...

ــــ وقت ِ دلبری ــــ

اعوذبالله من نفسی ... دمی تا ... خیالم را پرت می کنم ... دم دمای صبحی دیگر از عمرم ... از بودنم ... همین حوالی ... نزدیک تر از من به من ... گوشه ی قلبم ــــــ مؤذن ـــــــــ برمناره رفته و صدای بانگ ِ قلبم را بلند و رسا فریاد می کند ... وقت ِ مهمانی است ... وقت ِ پرواز ... لحظه ی دیدار ... دم ِ وصال ...ـــــــ عاشق و معشوق ـــــــ ــــــ دل و دلبر ــــــــــ ـــــــــ عبد و معبود ــــــ واژه کم می آورد ... صدایی مرا می خواند ... پنجره ی صبح ِ قلبم را می گشایم ... سجاده و تسبیحم را ... چادرم را به سر میکنم و سپیدی اش را وصل می کنم به سپیدی ... به نور ... به الله ام ... نیت می کنم ... وقامت می بندم ... دو رکعت بندگی ِ عشق ... قربه الی الله ... دو رکعت قامت ِ عشق ... .............نزدیک ِ وقت ِ عاشقی است ......... ...........قرار ِ عاشقی ... وقت ِ دلبری ............ « اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرج المهدی بحقهم اجمعین » « فتوکل علی الله ان الله یحب المتوکلین» سومین لیوان چای ... نیمه شب ... عاشق ِ سکوت ِ شبم ... وقتی همه خواب باشن و خودم باشم وخودم ... اینکه یه وقتی از سالُ برعکس ِ بقیه آدمام دوست دارم ... یه کاریو باید تموم کنم ... خیلی استرسشو دارم ... اما حواسم همش یه جای دیگست ... یه جای خوب ... همین نبودنم توهمون جای خوب یه مقدار عصبیم میکنه ... بعضی وقتا خیلی چیزا بهم گره میخوره ... ومیمونم تو کارخودم و مصلحت خدای خودم ... من یه مخلوقیم که به واقع معنی خدا گر زحکمت ببندد دری زرحمت گشاید در ِ دیگری ام ... اونایی که از نزدیک منو دیدن میفهمن چی میگم ... اینقدر درهای مهربانیشو بروم باز کرده که ... اما بعضی وقتا بعضی اتفاقا رو نمیفهمم ... واین کم فهمی جز از خاطر ِ عقل ِ ناکاملم نیست ... من ِ عبد ... من ِ بنده کجا فهم و شعور و درکی بس شگرف از خواست خدا دارم ... حالم یه طورایی به هم گره خورده ... بین ِ نمازهای یومیه نماز صبح و نماز ِ مغربُ یه طور قریبی دوست دارم ... نه اینکه نماز های دیگر خدای ناکرده ... نه ... اما از آن حالی که من یه طورایی خاصم احساسات و علایقم نیز خاص تران ... اینو اونایی که میشناسن منومیفهمن ... گاه از دست ِ تغییرِ جهت های 180درجه ایم به سطوح می آیند و... واعتراض که ... هنوز کسی مرا نمی شناسد ... جز خدای خودم و گاه گاهی نیز ــــ خودم ـــــ حکم صادر میکنم و ... گاه خودم را به تبعیدــــــــناکجاآبادمـــــــــ محکوم می کنم ... گاه رهایی و آزادی ... و اوج ... وخیالی که اجازه ی سفر خواهد داشت ... حتی به ناکجاآبادم ... آنقدر روحم اوج می گیرد که دیگر جسمم را نخواهد شناخت ... نماز ِ صبح و تمام آناتش را دوست دارم ... ــــــــ شاید یه حس ِ کودکانه ـــــــ دیشب عجیب دلم هوای کودکیم را خواست ... بزرگسالیم به جز دوری و درد و بی قراری ... حس ِ کودکانه ام ... صبح ِ زود ... بازی های کودکانه ... سنجاقک های ... یادت هست رفیق ِ نیمه راهم ... این روزها اینقدر دلتنگتم که ... همین که خیالم برود سمتت جهانم را سیل می برد ... نماز ِ صبح را دوست دارم ... نیمه شب ها رو دوست دارم به قدر ِ حتی عزیزی از من ... من باشم و خودم باشم و گاه گاهی بیشتر از همیشه خدایی که عاشقش هستم ... گاهی زمانه تنگ می شود ... و قلبم به تنگ ... مامان که نماز ِ مغربش تموم شد ... بین ِ دو نماز ... دستاشو که برد سمت ِــــ الله ــــ پشت ِ سر ِ قامت ِ مهربانش می نشینم و بی اینکه بداند دستانم را به دلخواسته هایش گره میزنم ... ودست های که هیچ ندارد شاید به قلب ِ مهربان مادر خدا دلش به حالم ... مادر است و بهترین دلخواسته ها را دارد و خدایی که نگاهش به مادر بیشتر ... مامان ِ مهربانم ... ..................................................... گاه حال ِ خودم را نمی فهمم ... میشینم توحیاط و تو ظلمت ِ شب میرسم به حساب ِ خودم ... الله ام قاضی ... من شاکی ... و خودم متشاکی ... ............................................ سکوت ِ عاشقانه ی شب قشنگ ترین احساس ِ این دنیاست ... که شاید ... شاید ... از دلتنگی چیزی جز به کوله باری آه و صد تاسف و مغان ... گاه بلند بلند فکر می کنم ...لابلای خلوت ِ به ظلمت نشسته و دوست داشتنی ام ... الله ام ... نمیدونم چی رو اندازه کنم که بدونی چقدر دوست دارم ... برای تمام بودنت هایت ...الحمدُلله ... الله ام شکرت که باز درهوای ماه های خوبت نفس میکشیم ... رجب ...شعبان ...رمضان ... فرجه های الهی ...
	یکشنبه 93 خرداد 11 \| نظر

« اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرج المهدی بحقهم اجمعین »

« فتوکل علی الله ان الله یحب المتوکلین»