سلام رفيق...داري ثانيه هاي نبودنشو مي شمري که چقد مونده بشه يه سال بعدش به قلبت نگاه مي کني چطوري يه ساله دووم اورده اصن چرا هنوز داره ميزنه مگه قرار نبود تپيدنش با يه تپيدنه ديگه هماهنگ باشه هرچي فکر ميکني نمي دوني چي کجا براي چي اين وسط اشتباه ؟...مي بيني زندگي هيچ وقت براي کارايي که سرمون مياره دليل نمياره قانونشه بايد ...ومن وتو ووبقيه بايد بگيم صبوري کن که قصه ..قصه ي اجبار است...بدجور هواي دلتو مي فهمم حرم به يادتم...