بيا اي دوست تا باهم بسوزيم
چو شمع محفل ماتم بسوزيم
من و تو سوگوار يک عزيزيم
بيا تا هردو در يک غم بسوزيم
بيا چون شمع و چون پروانه باشيم
به گرد هم برراي هم بسوزيم
بيا با محرمان دمساز گرديم
چرا از طعن نامحرم بسوزيم
چو مي خواهي در ان عالم نسوزي
همان بهتر در اين عالم بسوزيم
به خورشيد محبت ره توان برد
اگر يک صبح چون شبنم بسوزيم
چو مي بايد بسوزد سينه بگذار
بياد عترت خاتم بسوزيم
کمال سوختن عشق علي است
مبادادر عزايش کم بسوزيم
نسوزد آفتاب حشر مارا
اگر از داغ او يکدم بسوزيم
(محمد)باز از سوز جگر گفت
بيا اي دوست تا باهم بسوزيم...