خویش را گم کرده ام درسنگلاخ زندگی ...
هرچه میگردم نمیدانم کجا افتاده ام ...
-----------------------------------------------------
سلام ... 
چیه خودلم خواست سلام کنم خو...
تازه سلامتیم میاره بده مگه ؟ 
آما...
آما آنچه مارا وادار به دست بردن به وبلاگ کرد این بود که ...
(آیکون رفتن تو فکر مثه توفیلما )
امروز بعد بوقی به صورت خود جوش تصمیم گرفتم به خونه یه حالی بدم ... آخه وقته درسا وامتحانا که وقته نفس کشیدن ندارم چه رسد به خونه داری ونیزپاره ایی مسائل...
آقا جان بعداز خوابی طولانی جای بیخوابی کشیده ها سبز وصبحانه وناهارو یکی کردن ونیزهرآنچه که گفتنش آدمی را به ریاکاری متهم میکند... آستین هارابالازده یاعلی گفتیمو کلفت داری آغازشد...
همین جا فرصت را مغتنم دانسته یاد وخاطره ی کوزت عزیزرا گرامی میداریم ...
یادش بخیر وراهش پر رهروباد ...که شکرخداهست تا آنی که وجودپربرکته بانوان وقشرضعیفه ی نسا هست وبرقرار می باشد...
قبل از آغاز به شغل شریف ووالای ظرف شستن جاهای لک گرفته ی کف آشپزخانه را با مقداری جوهرنمک آغشته کرده که خیس گردد وموقعه تمیز کاری بهتر شسته شود ...
توهمین هیس وبیس شیشه جوهر نمک تمومید... منم نامردی نکرده بطریه سفید کننده را برداشته وبه ادامه ماموریت خویش مشغول شدم ... آخرین مکان را که سفید کننده ریختم هینی که میخواستم بطری رو برگردونم...
چشتون روز بد نبینه یه قطره بزرگ ازمایع تلاپ پرت شد تو چشم سمته راستم ...
آقا مارو میگی
...مُردم ... وای مادر ...
رفتم سمته شیره آبو چشمو زیر آب گرفتم هیچی گفتم دیگه چشم بی چشم هوالباقی شده 
مارا درفقدان خود عزادار نمود ... 
آجیمو صدا کردم ... اومد بهم میگه چیه چرا جیغوداد میکنی ... بامظلومیت هرچه تمام تر 
بهش گفتم وایتکس ریخت توچشم ...(مااینجا بیشتر بهش میگیم وایتکس) آقا دختره انگارخبرمرگمو بهش دادن ... 
بهش گفتم یه مقدار آب تصفیه بیار اونم بدو ...
دیدین آجیا بیشتر باهم لج میکنن ... دریه همچین مواقعی عیار خواهردوستی آدمی مشخص میشه ... 
باز چشمو چندبار توآب بازو بسته کردمو بالاخره بازور بازش کردم ... واقعن میترسیدم که چیزی نبینم دیگه ... 
ای خدا ببین کجاها نعمتاتو حس میکنیم ... 
بلاخره بازش کردم ...نه خداروشکر میبینم ... اما چی ...مثه لبو شده بودچشم طفلکی ... آجیم برگشته بهم میگه چشت سبز شدن تواون یکیم بریز... (آقا ما چشامون رنگیه به همینی که هست شکرسبزش پیشکش سبز دوستا) خلاصه سرتونو دردنیارم بلاخره باقطره واینا بهتر شد اما چی انگاری خنجرکردن تو چشم ...
این قلب 
بووووووووووووووووق منو که نگو هی تیر میکشید... 
قسمت هندیه فیلم اینجاست که باجوانمردی تمام بلند شدم وظرفاروشستم این روزا مهمانداریو...
نیست والدین برگشتن از کربلا ...
ظرفا که تموم شد به شکل احسنت آشپزخانه روهم سابیدمو شستمو ...
بعدرفتم سراغ هالو بعدازجاروکشی 
حیاطه خونه روهم شستمو ... دراین حین احساس گرسنگی شدیدی کردم(فیلَم بود بااین کوزت بازیاوا میرفت چه رسد به منه نحیف الظریف الجسه (این واژگان خیلی خیلی حدیدن))
دلم هوس 2تا چیز کرد یکی پیتزا ودیگری ماکارونی ... نه مثه اینکه ماکارونیه بیشتر حسش بود ...
خلاصه مثه یه کدبانوی خوب دست به آشپزی زدم ودرآخر ...
نکته اخلاقی اینکه گاهی باچشم مسلح نیز میشود چشم آسیب دید
(آقاجان ما عینکی هستیم ) 
هرچند من خودم به شخصه یده طولایی دراین سری اتفاقات خاص دارم ... 
حسابشو بکن وقتی بخوام جایی رو تمیز کنم ریم منفجرمیشه 
... میتوان ازین قبیل کارهای خاص نام برد:
(هشدارزیر18سال اصلاوابدا نخونن چه رسد به عمل کردنش)
قاطی کردن وایتکس+جوهرنمک+پودرماشین لباسشویی +ریکا+آب گرم ...
درسته که حالی از آدمی میگیره لیک جواب میده ...
فقط اینایی که گفتمو توروبه خدا 
کسی انجام نده ها ...
میترکین اونوقت ردیابیم میکنن میان خانواده هاتون منم میترکونن ...
گفتم که این کارهای خاص مربوط میشه به آدمی خاص که خودم باشم... 
الانم که دارم میتایپم هنوز چشمم سوزش دارد بیچاره چه گناهی کرده که قسمتش من شدم ...
